ემოციათა გეოპოლიტიკა, დასავლეთის შიშის კულტურა, მომავლის გაურკვევლობები.

by Gueorgui Mardjanichvli on 2010 წლის 11 05, სამშაბათი, 23:38-ზე

მომავლის გაურკვევლობები:  აზიის აღმავლობას წინ უსწრებდა რწმენის დაკარგვა ეკონომიკური პლანზე,მაგრამ ვითარება დამძიმდა და რუტინული,ყოველდღიური პრობლემები იქცა გარდაუვალი აპოკალიფსის ნიშნებად.

ლენინი,მარქსი, მაო პარიზის 
სორბონას ფასადზე, 1968

ისეთ ქვეყნებში როგორებიცაა საფრანგეთი და გერმანია 1980-ანი წლების დასაწყისში დამკვიდრებული უმუშევრობა გადაიქცა «სოციალურ კიბოდ»
რომელიც აძლიერებს მომავლისა და ფესვით ევროპელებისათვის სამუშაო ადგილების წართმევაში ეჭვმიტანილი «სხვების» ორმაგ შიშს.

უმუშევრობა ისევ როგორც არასდროს მძიმე პრობლემაა ევროპაში,მით უმეტეს რომ ის აზარალებს ახალგაზრდებს რომლებიც ცდილობენ შრომის ბაზარზე შესვლას. ფსიქოლოგიურად ის ქმნის სისუსტის განცდას რომელიც გადაეცემა თაობიდან თაობაში. უმუშევრობის განმცდელ მშობელთა შვილები სრულებით ლოღიკურად მიზნად ისახავენ უსაფრთხოებას და ზღუდავენ რისკებს. საფრანგეთში ბოლო ზონდაჟებმა აჩვენეს რომ ახალგაზრდათა თითქმის 75% ოცნებობს სახელმწიფო მოხელედ გახდომაზე რათა ჰქონდეთ მთელი მათი ცხოვრების მანძილზე გარანტირებული სამუშაო. «პირველი სამუშაოს» კონტრაქტის წინააღმდეგ 2006 წლიწ გაზაფხულზე გამართული

მანიფესტაციებისას (ამ კონტრაქტს შრომის კანონმდებლობაში შეჰქონდა მეტი
მოქნილობა) საფრანგეთის ტელევიზიისთვის მიცემულ ინტერვიუებში მანიფესტანტები ამბობდნენ რომ მათ არ უნდოდათ ყოფნა ისე როგორც არიან ჩინელები თუ ინდიელები.

1968 წლის მაისი პარიზში

მათ უნდოდათ თავდაცვა ბაზრისაგან.
თითქმის 40 წლით ადრე მათი მშობლების თაობა ქუჩაში გავიდა რათა შეეცვალა მისი აზრით მოსაწყენი სამაყრო. ისინი ამბობდნენ რომ არ უნდოდათ მოწყენილობის საფასურად მიღებული უზრუნველი ცხოვრება.

იმხანად ზოგ ფრანგ მანიფესტანტს ხიბლავდა უცნაური და სასტიკი მაოიზმის მიერ დაპყრობილი და « კულტურული რევოლუციის» ჩინეთი
 2006 წელს მანიფესტანტებს აღარ უნდათ სამყაროს შეცვლა, მათ სურთ სამყაროსაგან თავის დაცვა.
1968 წლის მაოისტური ფანტაზიების ადგილი დაიკავა შიშმა. ესინიათ იმისა რომ აზიურ ეკონომიკათა დინამიკა ევროპელებს უმუშევრებს,ხელცარიელებს, ქუჩაში დასტოვებს. 2008 წლის გაზაფხულზე აზიაში მოგზაურობიდან დაბრუნე-
ბული ერთი ფრანგი მინისტრი შემდეგნაირად გამოხატავდა კერძოდ თავის გაღიზიანებას : « ისინი მეპყრობოდნენ ისე როგორც ოდესღაც ჩვენ ვეპყრობო-
დით მათ.» ეს მისი საკუთარი სიტყვებია. მისი თქმით ის მიიღეს ისე თითქოს ის ჩავიდა განუვითარებელი ქვეყნიდან.

ფაქტია რომ მრავალი ევროპელისთვის მონდიალიზაცია იქცა დელოკალიზაციების და სამუშაო ადგილების გაუქმების სიმბოლოდ და თავისუფალი ვაჭრობა აღიქმება უკანონო,უწესო კონკურენციად.

ევროპაში ტრადიციული მუშათა კლასის თანდათანობითმა გაქრობამ და ძალიან ბევრი ქარხნის დახურვამ გააჩინა გამაღიზიანებელი შეკითხვები.

დზირს დე გოლი; დზირს 
მიტერანი, ძალაუფლება 
თავისუფლების მოყვარულ 
ხალხს რომელსაც უნდა ა
კრძალვის აკრძალვა. პარიზი, 
1968 წლის მაისი

«აზიის გამო» უმუშევრობა იქცა ეპიდემიად რომელსაც თავს ვერ დავაღწევთ?

რა აზრი აქვს ცხოვრებას თუ კი არა გვაქვს კარგი სამუშაო? 

ევროპა ჯერ კიდევ ეფუძნება მისი « გამორჩეულობის», «საუცხოობის»
ნიშებს, ისეთებს როგორიცაა ფუფუნების ნაწარმი და ბირთვული ინდუსტრია საფრანგეთში, დაზგა- მანქანები გერმანიაში,ოჯახური საწარმოები იტალიაში...მაგრამ განა საკმარისი იქნებიან ისინი?

ეკონომიკური სტაგნაციის და ამიერიდან რეცესიის შიში გადაიზარდა სხვა და საკმაოდ გავრვცელებულ შიშში :

ევროპელებს ეშინიათ იმისა რომ ევროპა გადაიქცევა ერთგვარ მუზეუმად,გიგანტურ ვენეციად, რთული და დახვეწილი « ცხოვრების ხელოვნების» და კულტურის ოაზისად ,სადაც უფრო დინამიური და აქტიური ევროპელები გაატარებენ არდადაგებს და იცხოვრებენ პენსიაში გასვლის შემდეგ,მსოფლიოზე გავლენის ვეღარ მომხდენ შემოქმედების გარდაცვლილ ცენტრად.