2.05.2012

სამი მაგობარი-კანეგისერი,ბლიუმკინი,ესენინი...


Агентство Федеральных Расследований (www.FLB.ru)
Три товарища
 Жили-были в канун революции трое юношей. Двое из них – совсем розовые, а третий носил такую густую черную бороду, что в его двадцать ему давали все тридцать.
"Сын богатого инженера-судостроителя, столичная штучка, богема. Правый эсер. Писал стихи. Убил председателя Петроградской ЧК Урицкого и был расстрелян в 1918 г.
Сын приказчика. Левый эсер. Дружил с поэтами и пробовал писать стихи. Убил посла Германии графа Мирбаха. За нелегальную связь с Троцким был расстрелян в 1929 г.
Сын крестьянина Рязанской губернии. Написал в автобиографии: «Работал с эсерами не как партийный, а как поэт». Убил сам себя в 1925 г. По мнению части исследователей, обстоятельства гибели до сих пор не выяснены до конца.
У нас нет желания отыскивать пятна в биографии Есенина, как нет и намерения лакировать ее. Единственная наша цель – понять Сергея Есенина как человека своего времени, со всеми присущими ему и этому времени противоречиями. Такими, скажем, как странная, на первый взгляд, дружба с террористами Блюмкиным и Каннегисером.

პირველი წლების რუსული მაფია:


Файл:Soviet Union stamp 1988 CPA 6011.jpg
რუსეთის დამნაშავეთა სამყაროს, სოციალური ძირის ხასიათის დროებით შეცვლაში მნიშვნელოვანი როლი შეასრულეს სასტიკად დამარცხებული თეთრი მოძრაობის წარმომადგენლებმა და სხვა გამოსულებმა ე.წ. მფლობელთა კლასიდან. მრავალ მათგანს არ უნდოდა ემიგრაცია თეთრი ჯარების ნარჩენებთან ერთად. ახალ ცხოვრებაში ჩართვა და მასთან შერიგება ამ ადამიანებს არ სურდათ იმიტომ რომ მათ მეტისმეტად სძულდათ ერის საუკეთესო ნაწილის მომსპობი "პირუტყვების" ხელისუფლება. უნდა ითქვას რომ ეს სიძულვილი არ ყოფილა უსაფუძვლო. 
  "ჩვენ არ ვეომებით ცალკეულ ადამიანებს, ჩვენ ვსპობთ ბურჟუაზიას როგორც კლასს", წერდა ჩეკისტი მარტინ ლაცისი//ნამდვილი სახელი იან სუდრაბსი // 1918 წლის 1 ნოემბერს გაზეთში "წითელი ტერორი"//


ლენინმა დაგმო ნამეტანი მონდომებული ლატიშო და განაცხადა: "სულ არაა აუცილებელი ვილაპარაკოთ ისეთი სისულელეები როგორებიც თქვა ყაზანის ჟურნალში "წითელი ტერორი" ამხანაგმა ლაცისმა"// თხზულებათა სრული კრებული, ტ.37, გვ.110//, მაგრამ თვითონ ვლადიმირ ილიჩი თავის წერილებში და გამოსვლებში ნამეტანი ხშირად როშავდა ასეთ "სისულელეებს". ასე მაგალითად წერილში "როგორ მოვაწყოთ შეჯიბრება" ვლადიმირ ილიჩი აზრს გამოთქვამს საკმაოდ გარკვევით:
"გუშინდელი მონათმფლობელების და მათი ლაქიების ხროვის-ბატონი ბურჟუაზიული ინტელიგენტების დაუნდობელი სამხედრო დათრგუნვა".
იმათ ვისაც ვერ წარმოუდგენია თუ რა არის სამხედრო დათრგუნვა ჩვენ უფრო მისაწვდომად ავუხსნით თვალსაჩინო მაგალითებით.
სამოქალაქო ომის დროს დამსჯელ ღონისძიებებს "ბურჟუაზიის" წინააღმდეგ ახორციელებდნენ არა მარტო საკანონმდებლო აქტებით შექმნილი ორგანოები //1919 წლამდე ჩეკას ჰქონდა საქმეთა სასამართლოს გარეშე გადაწყვეტის უფლება. 1919 წლის 17 თებერვლიდან რევოლუციის მტრებისთვის განაჩენი გამოჰქონდათ რევოლუციურ ტრიბუნალებს//. პრაქტიკა გაცილებით უფრო მარტივი და მრავალფეროვანი იყო.