მარკ შაგალი და ბიბლია:

 

Иллюстрирование Библии

Добавьте подпись

Представляется невежеством взгляд на творчество Марка Шагала вне религиозного контекста. Тем не менее, сам художник заявлял, что ни в церковь, ни в синагогу он не ходит, постов не соблюдает, молитв не читает… "работа - вот моя молитва" - пояснял свою позицию Марк Захарович на журналистских допросах. Религиозность была у Шагала в крови. И это врожденное озаренное состояние сознания вернее было бы назвать служением тем светлым силам, которые были несомненны для художника, и посыл которых он с детской непосредственностью выражал в своей работе. Поэтому именно библейская тематика явилась лейтмотивом творчества Шагала. В середине 20-х годов эмигрировавшему во Францию Шагалу местный книгоиздатель и культурный деятель Амбруаз Воллар предлагает сделать иллюстрации к Книге Книг. Воодушевленный полученным предложением, художник не считает возможным принять его как коммерческое. Чтобы начать работу ему необходимо "притронуться сердцем" к тому, что спрятано за древним текстом. Так пророку из книги Иезекииля, желающему всецело постичь Писание, предстоит съесть свиток. В 31-м году художник совершает вояж: Сирия, Египет, Палестина становятся его странами-вдохновительницами.

გასახსენებელი ხალხი - ნეოფიტე და ლავრენტი აგლაძეები :

წყარო: http://www.nplg.gov.ge/index.php?sec_id=307&lang_id=GEO
ნეოფიტე და ლავრენტი აგლაძეები      

ქართული ხელოვნების ისტორიაში მნიშვნელოვანი ადგილი უჭირავს ქვის მხატვრულ დამუშავებას. ქვაზე კვეთის ტრადიცია ოდითგანვე არსებობდა საქართველოში და საუკუნეების მანძილზე ვითარდებოდა. ქვაზე კვეთის ქართული ტრადიციის საუკეთესო გამგრძელებლები იყვნენ ნეოფიტე და ლავრენტი აგლაძეები, რომელთა შემოქმედების კვალი თბილისის არქიტექტურაზე აისახა.

"დინასტიის მეთაური", უხუცესი ქვის მთლელ აგლაძეებს შორის, იყო ნეოფიტე აგლაძე. იგი 1874 წელს ამბროლაური რაიონის სოფელ მუხლში დაიბადა. ნეოფიტე აგლაძე ქვაზე კვეთას იტალიელი ოსტატის ანდრეოლეტის სახელოსნოში დაეუფლა. როგორც კი მყარად მოიკიდა ფეხი იტალიელთა სახელოსნოში, მან თბილისში ხელობის შესასწავლად თავისი სამი ძმა იაკინთე, ლადო და ნიკო ჩამოიყვანა. ნეოფიტემ 1912 წელს საკუთარი სახელოსნო გახსნა. იგი პედაგოგიურ მუშაობასაც ეწეოდა სამხატვრო აკადემიის   ქანდაკების ფაკულტეტზე, სადაც ქვისგან კვეთას ასწავლიდა. ნეოფიტე აგლაძე XX საუკუნის პირველი ნახევრის თითქმის ყველა მნიშვნელოვანი შენობის გაფორმებაში იღებდა მონაწილეობას. (ქაშვეთის ტაძრის მოჩუქურთმება, მთავრობის სასახლის მხატვრული დეკორი, იმელის შენობის ჰორელიეფები და ა. შ.)      

შატობრიანი და ვიქტორ ჰიუგო იცავენ ეროვნულ მემკვიდრეობას.

Le goût du Moyen Âge

Le musée des Monuments français

Le 2 mai 1790, la confiscation des biens du clergé, puis plus tard, celle des biens des émigrés, entraînent la vente des bâtiments et le transfert dans des dépôts provisoires des œuvres d'art. À Paris, les objets sont conservés dans le couvent des Petits-Augustins (aujourd'hui École des Beaux-Arts). Ce dépôt devient en 1795 le musée des Monuments français, aménagé par Alexandre Lenoir. Ce lieu très couru, particulièrement par les artistes, présente dans une mise en scène romantique, sans souci d'authenticité, aussi bien les tombeaux royaux de Saint-Denis que des statues et bas-reliefs, des vitraux, de l'orfèvrerie liturgique, des pavements des mosaïques. Il a beaucoup contribué à développer le goût pour le Moyen Âge. 

Cathédrale d'Auch, Jubé. Médiathèque

 de l'architecture et du patrimoine

 (Archives photographiques) © CMN