ნინო ბრაილაშვილი //ბრაილოვსკაიას// მიერ დანახული ძველი საქართველოდან:

სვანური კოშკი და სახლი 

რობესპიეროვშჩინასგან და აგრესიული-მეომარი ჰედონიზმისგან გამოსაჯანმრთელებლად ხშირად ბუდიზმიც ძალიან კარგი წამალია:

"მძულვარება ამ ქვეყანაზე არასოდეს აღმოიფხვრება მძულვარებით. ჩემის აზრით ცხოვრების საბოლოო მიზანია თვითრეალიზაცია,სიხარული და ბედნიერება. ბედნიერების ძირითადი წყაროებია გულკეთილობა, თანაგრძნობა და სიყვარული".

სულაც არაა გასაკვირი ასეთი რამეებით გადარეულ ევროპაში ბუდიზმის გავრცელება.

როცა ცაზე ქუხილის დაფდაფები გრგვინავენ და წვიმის მდინარეები გზებს ტბორავენ, რომელთაც ფრინველები მიჰყვებიან, მაშინ გამოქვაბულს შეფარული ბჰიკშუ თავისთვის ფიქრობს:
არის კი ამ ქვეყანაზე ამაზე მეტი სიამოვნება, და თავისუფლება და სიმშვიდე?

ასეთია ბუდისტი ბერის ერთ-ერთი საგალობელი.

ქრისტესგან განსხვავებით ბუდა არ ასწავლიდა სიყვარულს, მაგრამ ის თანაგრძნობის და თანატანჯვის აუცილებლობას ასწავლიდა.ბუდისტურ "დჰამაპადაში" ბევრი შესანიშნავი და და დღესაც ამაღეველბელი გამონათქვამის გვერდით შემდეგიცაა ნათქვამი:

"მძულვარება ამ ქვეყანაზე არასოდეს აღმოიფხვრება მძულვარებით".

დავით სარაჯიშვილის სახლი ანუ ჰაფეზის ვარდი მე პრუდონის ჩავდე ვაზაში.

ფოტოგრაფიის ქართული მუზეუმი:
ქიმიისა და ფილოსოფიის
 მეცნიერებათა დოქტორი, ქართული
კონიაკის წარმოების ფუძემდებელი,
მრეწველი და ქველმოქმედი დავით
სარაჯიშვილი (1848-1911), 1905 წელი 

საქართველოს ერთ-ერთი დიდი შვილი, ცნობილი მეწარმე, სახელგანთქმული საზოგადო მოღვაწე, ევროპულად ნასწავლი და ქართულად აღზრდილი დავით ზაქარიას-ძე სარაჯიშვილი დაიბადა ტფილისში 1848 წლის 28 ოქტომბერს.

მისმა წინაპრებმა ტფილისის საპატიო მოქალაქის წოდება 1710 წელს მიიღეს. იმ დროს ისინი აქტიურად ვაჭრობდნენ რუსეთთან, ოსმალეთთან, სპარსეთთან და ა.შ. დავითის პაპა - დავით გიორგის ძე სარაჯიშვილი (1745-1845) ცნობილი შეძლებული მოქალაქე გახლდათ. მან სახელი გაითქვა როგორც ქველმოქმედმა, ჰქონდა კომერციის მრჩევლის წოდება. ცნობილი გახდა იმით, რომ მან პირველმა გაიყვანა გზები კავკასიის მთებში და საფუძველი ჩაუყარა რუსეთთან ვაჭრობას. ის და მისი ძმა მიხეილი, საქართველოში მდგომ რუსულ ჯარებს სანოვაგით ამარაგებდნენ.

დავითის მამა - ზაქარია სარაჯიშვილი (1807-1880) იმ დროისთვის განათლებული, გონებამახვილი და საკმაოდ შეძლებული ვაჭარი იყო. ზაქარია, მამასთან ერთად, საქართველოს ისტორიული ძეგლების აღდგენას და შენარჩუნებას დიდ ფულს ახმარდა. მისი წყალობით გადარჩა ქართველი ხალხის მრავალი ისტორიული, მატერიალური და სულიერი ფასეულობა. დავითის დედა - ელისაბედ სოლომონის-ასული სავანელი, ლამაზი, ბრძენი, ქართული ტრადიციული წეს-ჩვეულებების შესაბამისად აღზრდილი ქალბატონი იყო. იგი მუდამ მეუღლის და მთელი ოჯახის საიმედო საყრდენი გახლდათ. მან დიდი როლი შეასრულა თავისი შვილის სულიერ-ზნეობრივ განვითარებაში, რასაც დავითი დიდად აფასებდა და სიამაყით აღნიშნავდა.

თანამედროვეთა აღწერით, დავითი გონებაგახსნილი, გონებამახვილი, სიცოცხლის და ადამიანებთან ურთიერთობის მოყვარე ყმაწვილი იყო. მაშინდელი წესის თანახმად, დაწყებითი განათლება მან სახლში მიიღო. ანბანის სწავლისა და სათანადოდ აღზრდის შემდეგ, პატარა დავითი ფრანგი გაკეს კერძო პანსიონში მიაბარეს. შემდეგ მან სწავლა განაგრძო კლასიკურ გიმნაზიაში, რომელიც წარჩინებით დაამთავრა.

მშობლებმა გადაწყვიტეს დავითისათვის უმაღლესი ევროპული განათლება მიეცათ. 1866 წელს ტფილისის კლასიკური გიმნაზიის დამთავრების შემდეგ, მან სწავლა პეტერბურგის უნივერსიტეტის საბუნებისმეტყველო ფაკულტეტზე განაგრძო, ერთი წლის შემდეგ კი გერმანიაში გაემგაზავრა, სადაც ლექციებს ჯერ მიუნხენის, ხოლო შემდეგ ჰაიდელბერგის უნივერსიტეტებში ისმენდა. 1871 წელს დაამთავრა ჰაიდელბერგის უნივერსიტეტი და ქიმიისა და ფილოსოფიის დოქტორის ხარისხი მიიღო. 1878 წლამდე ის სოფლის მეურნეობის მეცნიერებებს თეორიულად და პრაქტიკულად ჰოჰენჰაიმში სწავლობდა. მან 1878-1880 წლებში საფრანგეთში ფუნდამენტურად შეისწავლა მეღვინეობის ტექნოლოგიის ყველა სახე, განსაკუთრებით ღრმად კი, კონიაკისა და მაგარი სასმელების დამზადების ტექნოლოგია.

ალბერტ გოგუაძე

1935 წელს ბათუმში დაიბადა ცნობილი საბჭოთა ნონ-კონფორმისტი მხატვარი ალბერტ იოსების ძე გოგუაძე. ერთ-ერთი მათგანი ვინც საბჭოთა კავშირს აძლევდა მეტ-ნაკლებად ადამიანურ სახეს. ვიკიპედიის თანახმად ის 1954-1960 წლებში სწავლობდა თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემიაში გრაფიკის ფაკულტეტზე. მის მასწავლებელთა შორის იყვნენ სერგო ქობულაძე, ლადო გრიგოლია, ვასილი შუხაევი. სწავლის დამთავრებისა და ბევრი მოგზაურობის შემდეგ ის 1963 წლიდან დამკვიდრდა მოსკოვში. იყო ნონკონფორმისტ მხატვართა მოძრაობის, ბინებზე და არაოფიციალური ხელოვნების გამოფენათა მონაწილე. მათ შორის ვდნხს ტერიტორიაზე და პავილიონ კულტურის სახლში გამოფენების მონაწილე. გამოფენებს აწყობდა რუსეთში და საზღვარგარეთ. გოგუაძის შემოქმედებაზე დიდი გავლენა მოახდინს მისმა მეგობარმა ანატოლი ზვერევმა. ფერწერაში მხატვრის დევიზია "ნატურალიზმიდან მარაზმამდე" და მთავარია არა მხატვრად არამედ ნამდვილ მხატვრად გახდომა.
ალბერტ გოგუაძის შემოქმედება განსაკუთრებით დაფასებულია გერმანიაში, სადაც მისი გამოფენები მოეწყო მრავალ ქალაქში. მხატვრის ნამუშევრები არის სხვადასხვა მუზეუმში და მრავალ კერძო კიოლექციაში მთელ მსოფლიოში. ა. გოგუაძის ფერწერის ძირითადი მიმართულებაა აბსტრაქცია, მის სავიზიტო ბარათად იქცა პროგრამული არაფიგურატული ნამუშევრები. ა.გოგუძე თავის შემოქმედებით მეთოდს უწოდებს ფერი ფერთან. ამ მეთოდით მიიღწევა გარკვეული ფერადოვანი შეთანხმებების ჰარმონიზაცია ისე რომ საბოლოო ანგარიშით ქრება ტონალური პერსპექტივა და ჩნდება ფერადოვანი. ძირითადი მეთოდი ნამუშევრების შექმნისას იმპროვიზაციაა. ავტორის შემოქმედებითი ინტერესების წრეში ასევე ხვდება განსაკუთრებით ცნობადი რეალისტური სურათები, სამგანზომილებიანი ობიექტები - კოლაჟები, ხის ქანდაკება. ა.გოგუაძის ნამუშევრები არის მოსკოვის პუშკინის მუზეუმში, კონსტანცის ისტორიულ მიწეუმში //გერმანია//, დოიჩბანკის კოლექციაში //გერმანია//, კერძო კოლექციებში და ა.შ.

ლეონიდ გუბანოვი, კარგი რუსი პოეტი,წლისთავია მისი გარდაცვალებიდან

ლეონიდ გუბანოვის აკვარელი, პეგასი,
1970-ანი წწ.


 
ა



ამ რუსმა რუსეთზე დაწერა ისე როგორც ვერ დაწერდნენ ვერც ერთი პაიპსი და ბჟეზინსკი.

            საზიზღარი უხსენებელი ხარ და არაკაცებზე დგეხარო,უთხრა მან ხრუშჩოვის საბჭოთა ლიბერალების ხელში ჩავარდნილ რუსეთს.

Вся в царапинах и ссадинах, Присвистах и бубенцах, Моя родина, ты - гадина И стоишь на подлецах. Л.Губанов    1960-ან წლებში ის პირველი პოეტის წოდებისთვის ედავებოდა იოსიფ ბროდსკის.      მაგრამ ბროდსკიმ მოახერხა თავის შველა,გაქცევა, ნობელის პრემიის მიღება.     გუბანოვს კი ათრევდნენ კგბში და საგიჟეთებში, უკეთებდნენ ისეთ წამალს რომელსაც ის სულ უნდა გაეგიჟებინა, ტეხავდნენ მაგრამ ვერ გატეხეს.                              მაგრამ ამან იმოქმედა მისი ნიჭზე  და ჯანმრთელობაზე.                     ის  რა თქმა უნდა მოკლეს. ირიბად. ისე როგორც კლავდნენ ნიკიტა ხრუშჩოვის საბჭოთა ლიბერალები.     ლეონიდ გიორგის ძე გუბანოვი-რუსი პოეტი, 1965 წელს ლიტერატურული წრე სმოგის დამაარსებელი. აბრევიატურა სმოგი რუსულიდან იშიფრებ როგორც "გენიოსთა ყველაზე ახალგაზრდა საზოგადოება".                  ამ წრის დევიზი იყო "სითამამე,აზრი,ხატი, სიღრმე".              გუბანოვმა და მისმა წრემ 1965 წლის 514 აპრილს ჩაატარეს დემონსტრაცია "მემარცხენე ხელოვნების" დასაცავად. 1965 წლის 5 დეკემბერს მან მონაწილეობა  მიიღო პუშკინის მოედანზე გამართულ მიტინგში.            ამას საბჭოთა ხელისუფლებამ ვეღარ გაუძლო. მან ჩათვალა რომ საბჭოთა კავშირის მოქალაქეს არა აქვს მემარცხენე ხელოვნების დაცვის უფლება და ისეთი რამე ქნა რომ გუბანოვის წრე დაიშალა.          თვითონ გუბანოვი კი ჩააგდეს საგიჟეთში                     1970-ან წლებში გუბანოვი მუშაობდა მეეზოვედ,მტვირთავად,მუშად არქეოლოგიურ ექსპედიციაში,ფოტოლაბორანტად, მეხანძრედ,მხატვრად,გამფორმებლად. დარაჯად.    ის ფაქტიურად არ ქვეყნებოდა ოფიციალურ გამოცემებში. მის ცხოვრებაში გამოქვეყნებული მისი ლექსები გამოდიოდა თვითგამოცემია პუბლიკაციებში. თვითგქმოცემის პუბლიკაციათა უმრავლესობა მოდის 1960-ანი წლების მეორე ნახევარზე.    37 წლოს ლეონიდ გუბანოვი გარდაიცვალა 1983 წლის 8 სექტემბერს. დაკრალულია  მოსკოვში ხოვანსკის სასაფლაოზე.              "გუბანოვის ფენომენის" მასშტაბები დღემდე დაუფასებელია.  გუბანოვმა თვითონ იწინასწარმეტყველა თავისი სიკვდილი.           მისი  თხზულებები გამოვიდა რუსულად. რუსეთში ის ისევ ახსოვთ და ტარდება მისი ხსოვნის სახამოებიც.               ლეონიდ გუბანოვს უნდოდა მხატვრადაც გახდომა. ის ამბობდა რომ არის გენიალური პოეტი და კარგი მხატვარი.                    ლექსების წერით თავს ვერ ირჩენდი და სურათები კი იყიდებოდა და ამიტომ უნდოდა მას მხატვრობა.  ის იცნობდა სახელგანთქმულ კოლექციონერ და მეცენატ კოსტაკის და კოსტაკი ზოგჯერ ანგარიშს უწევდა მის რჩევას. ის ხატავდა ფლომასტერით,ფანქრით,აკვარელით,ზეთით... გუბანოვის პეგასი ლეონიდ გუბანოვის ჩიტები,უთარიღო   ლეონიდ გუბანოვის უსახელო,1976    ავტოპორტრეტი   Леонид Георгиевич Губанов – русский поэт, создатель литературного кружка СМОГ (1965г.) – «Аббревиатура СМОГ расшифровывалась обычно как «Самое Молодое Общество Гениев», лозунгом которого был: «Смелость, Мысль, Образ, Глубина», а творческий девиз — «Сжатый Миг Отражённый Гиперболой». По свидетельству Юрия Кублановского первоначально СМОГ был аббревиатурой от слов «Смелость, Мысль, Образ, Глубина», а остальные значения появились позже.» (Википедия); распалось это объединение под давлением властей в 1966 году. По предложению Губанова СМОГ 14 апреля 1965 провёл демонстрацию в защиту «левого искусства», а 5 декабря 1965 принял участие в «митинге гласности» на Пушкинской площади. Естественно, все эти действия вызвали резкое неприятие властей, и под их давлением СМОГ в 1966 году распался. А сам Губанов был помещён в психиатрическую больницу, - типичная ситуация для многих советских диссидентов…      В 70-е годы Губанов работает дворником, грузчиком, рабочим в археологической экспедиции, фотолаборантом, пожарным, художником-оформителем, сторожем…      В официальных изданиях Леонид Губанов практически не публиковался, - те стихи, что были напечатаны при жизни, выходили в самиздате. Большая часть самиздатовских публикаций приходится на 2-ую половину 1960-х.      Умер в возрасте 37 лет 8 сентября 1983 года. Похоронен в Москве на Хованском кладбище.      На мой взгляд, масштабы «феномена Губанова» на данный момент в полной мере не осмыслены. 60-е Губанов был, пожалуй, главным соперником Иосифа Бродского в соискании титула первого поэта. И если Бродскому удалось уехать, спастись, стать нобелевским лауреатом, то Губанова затаскали по КГБ и психушкам, закололи психотропными веществами, ломали, но не сломали. Но эта травля, к сожалению, не могла не сказаться на его безудержном и безграничном таланте и здоровье. Его, конечно, убили. Косвенно, как умели в советской стране при оттепельных режимах.

ფერების ძალა

ყოველი ფერი ვიბრირებს თავის სიხშირეზე და ყოველ ფერს აქვს თავისი ტალღის განსხვავებული სიგრძე. ალბერტ აინშტაინმა დაადასტურა რომ სპექტრის ფერები ადგენენ ენერგიის პატარა პაკეტებს რომლებსაც უწოდებენ ფოტონებს. რაც უფრო გრძელია ტალღა მით უფრო დაშორებულები არიან ერთმანეთისგან ფოტონები. ლურჯ,ინდიგო და იისფერ ფერებს აქვთ მოკლე ტალღები და კომპაქტური ფოტონები და,მაშ,მეტი ენერგია. სპექტრის მეორე ბოლოს ფერებს აქვთ გრძელი ტალღები და ნაკლები ენერგია.

ჩვენთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია მზის სინათლეში არსებული ფერის ვიბრაციული ენერგიები. სწორედ მზის სინათლის და სითბოს წყალობით არსებობს სიცოცხლის ყველა ფორმა. ზაფხულში გარეთ ყოფნისას ჩვენ როგორც წესი ვართ უფრო მხიარულები და უფრო ჯანმრთელები.

სეზონური დეპრესია არის სინათლის ნაკლებობით გამოწვეული ავადმყოფობა. ის იწყება შემოდგომაზე როდესაც დღეები მოკლდება და ჩვენ ნაკლებ დროს ვატარებთ მზეზე და ქრება გაზაფხულზე როდესაც დღეები გრძელდება.

კიდევ ერთხელ გავიხსენოთ ჰერმან ჰესეც, მას 2 ივლისს 135 წელი შეუსრულდებოდა:

Hermann Hesse 

2 ივლისს 135 წელი შეუსრულდებოდა მეოცე საუკუნის ერთ-ერთ ყველაზე პოპულარულმწერალ ჰერმან ჰესეს //1877-1962//. 1946 წლის ნობელის პრემიის ლაურეატი ჰერმან ჰესე მთელ თავის შემოქმედებას უწოდებდა თავისი სულიერი განვითარების გაჭიანურებულ მოთხრობას. სულის ბიოგრაფიას.

მისი შემოქმედების ერთ-ერთი მთავარი თემაა შემოქმედისბედი მისთვის მტრულ გარემოში, ჭეშმარიტი ხელოვნების ადგილი მსოფლიოში. ორი მსოფლიო ომის წარმომშობი და გაუთავებელი კონფლიქტების წარმომშობმს მეოცესაუკუნემ მასაც გაუჩინა სულიერი პრობლემები და სულიერი კრიზისის დასაძლევად მანპირველი მსოფლიო ომის დროს დაიწყო ხატვა //ყურადღება მიაქციეთ, ქვების და კალაშნიკოვის სროლა კი არა, ხატვა. მან დახატა 3000-მდე აკვარელი რომლებშიც ასახა 1919 წლიდან, მის სიკვდილამდე,1962 წლამდე მისი სამყოფელი ტესინის სილამაზე. 

1918 წ. მან ტესინში გააგრძელა ხატვის ტექნიკის სწავლა. იბადება პირველი

ჩანახატები წიგნისთვის "სეირნობა ფეხით" და მისი ილუსტრაციები //გამოიცა 1920 წ.//.

 ის მის მიერ დასურათებულ მისივე ლექსებს ყიდის გერმანელი ტყვეების სოციალური

დახმარების კომიტეტის სასარგებლოდ. ეს კომიტეტი თვითონ ჰერმან ჰესემ შექმნა ბერნში 1916 წელს.  

1919 წელს ჰესე ასურათებს ზღაპარს "მძიმე გზა " და ხატავს აკვარელებს "მხატვრის ლექსებისთვის ".  ჰერმან ჰესეს აკვარელების პირველი გამოფენს მოეწყო ბაზელის საგამოფენო დარბაზში 1920 წ. იმავე წელს ჟურნალში "ვილანდ", მიუნხენი, ქვეყნდება ჰესეს პირველი რეპროდუქციები. 1921 წელს გამოდის რეპროდუქციათა ალბომი "11 აკვარელი ტესინიდან". 1922 წელს ვინტერტურში ეწყობა ჰერმან ჰესეს აკვარელების და ემილ ნოლდეს სურათების ერთობლივი გამოფენა. ჰესე 1922 წ, რუტ ვენგერისთვის წერს და ასურათებს ზღაპარს "პიკტორის დაბრუნება".

მარკ შაგალი და ბიბლია:

 

Иллюстрирование Библии

Добавьте подпись

Представляется невежеством взгляд на творчество Марка Шагала вне религиозного контекста. Тем не менее, сам художник заявлял, что ни в церковь, ни в синагогу он не ходит, постов не соблюдает, молитв не читает… "работа - вот моя молитва" - пояснял свою позицию Марк Захарович на журналистских допросах. Религиозность была у Шагала в крови. И это врожденное озаренное состояние сознания вернее было бы назвать служением тем светлым силам, которые были несомненны для художника, и посыл которых он с детской непосредственностью выражал в своей работе. Поэтому именно библейская тематика явилась лейтмотивом творчества Шагала. В середине 20-х годов эмигрировавшему во Францию Шагалу местный книгоиздатель и культурный деятель Амбруаз Воллар предлагает сделать иллюстрации к Книге Книг. Воодушевленный полученным предложением, художник не считает возможным принять его как коммерческое. Чтобы начать работу ему необходимо "притронуться сердцем" к тому, что спрятано за древним текстом. Так пророку из книги Иезекииля, желающему всецело постичь Писание, предстоит съесть свиток. В 31-м году художник совершает вояж: Сирия, Египет, Палестина становятся его странами-вдохновительницами.

გასახსენებელი ხალხი - ნეოფიტე და ლავრენტი აგლაძეები :

წყარო: http://www.nplg.gov.ge/index.php?sec_id=307&lang_id=GEO
ნეოფიტე და ლავრენტი აგლაძეები      

ქართული ხელოვნების ისტორიაში მნიშვნელოვანი ადგილი უჭირავს ქვის მხატვრულ დამუშავებას. ქვაზე კვეთის ტრადიცია ოდითგანვე არსებობდა საქართველოში და საუკუნეების მანძილზე ვითარდებოდა. ქვაზე კვეთის ქართული ტრადიციის საუკეთესო გამგრძელებლები იყვნენ ნეოფიტე და ლავრენტი აგლაძეები, რომელთა შემოქმედების კვალი თბილისის არქიტექტურაზე აისახა.

"დინასტიის მეთაური", უხუცესი ქვის მთლელ აგლაძეებს შორის, იყო ნეოფიტე აგლაძე. იგი 1874 წელს ამბროლაური რაიონის სოფელ მუხლში დაიბადა. ნეოფიტე აგლაძე ქვაზე კვეთას იტალიელი ოსტატის ანდრეოლეტის სახელოსნოში დაეუფლა. როგორც კი მყარად მოიკიდა ფეხი იტალიელთა სახელოსნოში, მან თბილისში ხელობის შესასწავლად თავისი სამი ძმა იაკინთე, ლადო და ნიკო ჩამოიყვანა. ნეოფიტემ 1912 წელს საკუთარი სახელოსნო გახსნა. იგი პედაგოგიურ მუშაობასაც ეწეოდა სამხატვრო აკადემიის   ქანდაკების ფაკულტეტზე, სადაც ქვისგან კვეთას ასწავლიდა. ნეოფიტე აგლაძე XX საუკუნის პირველი ნახევრის თითქმის ყველა მნიშვნელოვანი შენობის გაფორმებაში იღებდა მონაწილეობას. (ქაშვეთის ტაძრის მოჩუქურთმება, მთავრობის სასახლის მხატვრული დეკორი, იმელის შენობის ჰორელიეფები და ა. შ.)      

შატობრიანი და ვიქტორ ჰიუგო იცავენ ეროვნულ მემკვიდრეობას.

Le goût du Moyen Âge

Le musée des Monuments français

Le 2 mai 1790, la confiscation des biens du clergé, puis plus tard, celle des biens des émigrés, entraînent la vente des bâtiments et le transfert dans des dépôts provisoires des œuvres d'art. À Paris, les objets sont conservés dans le couvent des Petits-Augustins (aujourd'hui École des Beaux-Arts). Ce dépôt devient en 1795 le musée des Monuments français, aménagé par Alexandre Lenoir. Ce lieu très couru, particulièrement par les artistes, présente dans une mise en scène romantique, sans souci d'authenticité, aussi bien les tombeaux royaux de Saint-Denis que des statues et bas-reliefs, des vitraux, de l'orfèvrerie liturgique, des pavements des mosaïques. Il a beaucoup contribué à développer le goût pour le Moyen Âge. 

Cathédrale d'Auch, Jubé. Médiathèque

 de l'architecture et du patrimoine

 (Archives photographiques) © CMN

საქართველოს ანარეკლი რუსეთში,ნერლის ეკლესია:

Совершенный храм на берегу Нерли

Первоначальный облик знаменитой церкви сильно отличался от силуэта, дошедшего до нас
В 2006–2007 году храм Покрова на Нерли был отреставрирован. Специалисты восстановили утраченные фрагменты скульптуры и защитили стены водоотталкивающим слоем, поэтому теперь древний памятник не боится весеннего половодья. Фото автора

В десяти километрах от Владимира по направлению к Нижнему Новгороду находится городок Боголюбово. Дорога берет вверх, и по правой стороне прекрасно видны синие купола огромного собора Свято-Боголюбского монастыря, построенного в 1866 году. А в глубине двора стоит непонятная пристройка к Рождественскому собору — лестничная башня и переход. Это все, что осталось от дворца основателя этого села и одной из самой любопытных фигур русской истории — Андрея Боголюбского (1110–1174).
В отличие от своего отца, Юрия Долгорукого, Андрей не любил Киев. По «ряду» Юрия как раз ему должен быть достаться Киев, а Суздальская земля отходила к младшим сыновьям. В 1149 году Андрей получил от отца в держание Вышгород, но через год был переведен в

ახალგაზრდა თაობათა მარტოობაზე

ახალგაზრდა თაობათა ახალ მარტოობებზე, ფრანგული გაზეთი «La Croix »//"ჯვარი"//,

 

Les nouvelles solitudes des jeunes générations

Selon un sondage TNS Sofres pour « La Croix » et la Société de Saint-Vincent-de-Paul, les personnes souffrant le plus de la solitude sont les femmes urbaines actives de 35 à 49 ans

Avec cet article

 

20/5/10 - 18 H 51 mis à jour le 21/5/10 - 16 H 27

Liens complémentaires

Sondage sur les Français et la solitude

Un appel contre la solitude

Plus de 8 millions de vies en solo

«A force d'être déçus par les gens, on se replie»

იყო და არა იყო რა ტფილისიც !!

პერესტროიკის მიერ მოკლული სამყაროს ხსოვნას

ტიმურ ნოვიკოვი 

მხატვარი ტიმურ ნოვიკოვი და მისი "აკადემიკოსები":
Строгие юноши. Так называли себя питерские художники, объединившиеся в 1990-х вокруг фигуры Тимура Новикова, основавшего «Новую Академию». Что такое неоакадемизм, чем он интересен современному зрителю и почему так притягательна фигура основателя течения — The New Times разбирался на выставке, открывшейся в Москве

Главной работой экспозиции стало огромное (3х5 м) и пафосное полотно Олега Маслова и Виктора Кузнецова «Триумф Гомера» (1997). В центре картины — накачанный мужчина, бедра которого забраны греческой туникой. В нем узнается Тимур Новиков, который вещает окружившим его афинянам «законы неоакадемизма». Среди голой толпы, окружающей художника, можно узнать действительных членов «Новой Академии». Кто-то из них конспектирует речи «вождя», другие кокетничают друг с другом. Картина отсылает зрителя к знаменитому полотну Энгра «Апофеоз Гомера» (1827), в котором французский художник свел воедино философов, писателей и композиторов различных времен. Действительно, первоначальной идеей Тимура Новикова было стремление собрать под сводами знаменитого петербургского сквота на Пушкинской, 10 не только художников, но и любимцев других муз.

დავით სარაჯიშვილის სახლი ტფილისში

ძველი და ნამდვილი ქართული საზოგადოება დავით სარაჯიშვილთან ეზოში. წინა პლანზე ჩანს აკაკი. ეს სახლი დრო და დრო ასრულებდა საქართველოს საგარეო საქმეთა და კულტურის სამინისტროების ფუნქციასაც. აქ იმართებოდა ხოლმე სალონები სადაც თავისი ნაწარმოებები პირველად გაუცვნია საზოგადოებისთვის ილიასაც....

სასარგებლო იდიოტებზე:

  Бомбы рабочих - бомбы мира! Бомбы капиталистов - бомбы войны'

სასარგებლო იდიოტებს როგორც წესი უძახიან დასავლელ ინტელექტუალებს რომლებიც მხარს უჭერდნენ საბბჭოთა ხელისუფლებას მიუხედავად იმისა რომ ესმოდათ რომ ეს იყო მოძალადე და ყველანაირ უკანონობათა ჩამდენი ხელისუფლება. 

Полезный идиот

Материал из Википедии — свободной энциклопедии

«Полезный идиот» (англ. Useful idiot) — в западном политическом жаргоне термин, применявшийся для описания сторонников Советского Союза в западных странах и отношения советского правительства к ним. Контекст был таков: лицо, о котором шла речь, наивно считало себя союзником Советского Союза или других социалистических стран, однако, с точки зрения западных политиков, в самом соцлагере к ним относились с презрением и цинично использовали в своих целях.
В настоящее время термин применяется в более широком значении, для описания человека, который является марионеткой (например, некоторого политического движения, террористической группы, враждебного правительства или коммерческой структуры, вне зависимости от приверженности к идеям марксизма).
В английском языке словосочетание ранее употреблялось в прямом смысле, для описания идиотов, способных выполнять полезную работу^[1].

Происхождение термина

Распространено заблуждение, что авторство термина принадлежит В. И. Ленину. Словосочетание отсутствует в опубликованных ленинских трудах; источники указывают на следующие ленинские слова в изложении Юрия Анненкова: «культурные слои Западной Европы и Америки не способны разбираться в современном положении вещей … эти слои следует считать за глухонемых и

ნაკლებად ცნობილი ჰერმეტისტული აღორძინების ხანა-1:

აღორძინების ხანის ნეოპლატონიზმის
და ჰერმეტიზმის მამა ბიზანტიელი
ფილოსოფოსი გიორგი პლეთონი

ალქიმია და კაბალა მე-16 საუკუნეში //ავტორი ფილოსოფოსი და ფილოლოგი  კლოდ განო,Claude Gagnon//.

    პრაღა არის მაგიის დასავლური დედაქალაქი. 1510 წელს იქ აბატ ჟან ტრითეიმთან ერთმანეთს შეხვდნენ ფაუსტი,პარაცელსი და აგრიპა (ფრანსუა რიბადო დიუმა, მაგიის ისტორია, პარიზი, ბელფონდ, 1970, François Ribadeau Dumas, Histoire de la magie, Paris, Belfond, 1970).
    სწორედ ამ ქალაქის ებრაულ კვარტალში აცოცხლებდნენ რაბები მათ გოლემს //იქვე//. მაგრამ ფილოსოფიით დაინტერესებული 3 სტუდენტი უფრო იმუშავებს "ქალდეურ ტექსტებზე". მაშ დავიწყოთ გარჩევა 3 მიმდინარეობისა მათი საერთო ჰორიზონტის დაუვიწყებლად.

   ჩვენ შეგვიძლია მაგია, კაბალა და ალქიმია ერთად დავაჯგუფოთ ზოგადი ცნება "ჰერმეტიზმის" გამოყენებით. ერთი ბოლოდროინდელი წერილის დასასრულს ანტუან ფევრი // Antoine Faivre// ამ ცნებით აღნიშნავს მე-15 საუკუნის ბოლოდან მე-17 საუკუნემდე გაჩენილ აზროვნების სხვადასხვა მიმდინარეობას,მაგალითად ალქიმიას,რენესანსის "ფილოსოფია ოკკულტას"//philosophia occulta// მაგიას,ალექსანდრიულ ჰერმეტიზმს და მის ნეოალექსანდრიულ მანიფესტაციებს,და ზოგჯერ აგრეთვე ქრისტიანულ კაბალას. (Antoine Faivre,"Questions of therminology proper to the study of esoteric currents in modern and contemporary Europe",in Western Esotericism and tse science of Religion,17th Congress of the International Association for the History of Religions,Leuven,Peeters,1998,gv.9).
    მაშ უნდა განისაზღვროს აზრის 3 მიმდინარეობა და თანაც ეს 3 მიმდინარეობა პარადოქსულად უნდა ჩავთვალოთ ჩვენს მიერ ანტუან ფევრთან ერთად ჰერმეტიზმად წოდებული საერთო ჰორიზონტის გამოვლინებად.

ტკბილი ბავშვობა

 

ტფილისი,რევაზ ბერიძის გრაფიკა

სამი მაგობარი-კანეგისერი,ბლიუმკინი,ესენინი...

Агентство Федеральных Расследований (www.FLB.ru)
Три товарища
 Жили-были в канун революции трое юношей. Двое из них – совсем розовые, а третий носил такую густую черную бороду, что в его двадцать ему давали все тридцать.
"Сын богатого инженера-судостроителя, столичная штучка, богема. Правый эсер. Писал стихи. Убил председателя Петроградской ЧК Урицкого и был расстрелян в 1918 г.
Сын приказчика. Левый эсер. Дружил с поэтами и пробовал писать стихи. Убил посла Германии графа Мирбаха. За нелегальную связь с Троцким был расстрелян в 1929 г.
Сын крестьянина Рязанской губернии. Написал в автобиографии: «Работал с эсерами не как партийный, а как поэт». Убил сам себя в 1925 г. По мнению части исследователей, обстоятельства гибели до сих пор не выяснены до конца.
У нас нет желания отыскивать пятна в биографии Есенина, как нет и намерения лакировать ее. Единственная наша цель – понять Сергея Есенина как человека своего времени, со всеми присущими ему и этому времени противоречиями. Такими, скажем, как странная, на первый взгляд, дружба с террористами Блюмкиным и Каннегисером.

პირველი წლების რუსული მაფია:

რუსეთის დამნაშავეთა სამყაროს, სოციალური ძირის ხასიათის დროებით შეცვლაში მნიშვნელოვანი როლი შეასრულეს სასტიკად დამარცხებული თეთრი მოძრაობის წარმომადგენლებმა და სხვა გამოსულებმა ე.წ. მფლობელთა კლასიდან. მრავალ მათგანს არ უნდოდა ემიგრაცია თეთრი ჯარების ნარჩენებთან ერთად. ახალ ცხოვრებაში ჩართვა და მასთან შერიგება ამ ადამიანებს არ სურდათ იმიტომ რომ მათ მეტისმეტად სძულდათ ერის საუკეთესო ნაწილის მომსპობი "პირუტყვების" ხელისუფლება. უნდა ითქვას რომ ეს სიძულვილი არ ყოფილა უსაფუძვლო. 

  "ჩვენ არ ვეომებით ცალკეულ ადამიანებს, ჩვენ ვსპობთ ბურჟუაზიას როგორც კლასს", წერდა ჩეკისტი მარტინ ლაცისი//ნამდვილი სახელი იან სუდრაბსი // 1918 წლის 1 ნოემბერს გაზეთში "წითელი ტერორი"//

ლენინმა დაგმო ნამეტანი მონდომებული ლატიშო და განაცხადა: "სულ არაა აუცილებელი ვილაპარაკოთ ისეთი სისულელეები როგორებიც თქვა ყაზანის ჟურნალში "წითელი ტერორი" ამხანაგმა ლაცისმა"// თხზულებათა სრული კრებული, ტ.37, გვ.110//, მაგრამ თვითონ ვლადიმირ ილიჩი თავის წერილებში და გამოსვლებში ნამეტანი ხშირად როშავდა ასეთ "სისულელეებს". ასე მაგალითად წერილში "როგორ მოვაწყოთ შეჯიბრება" ვლადიმირ ილიჩი აზრს გამოთქვამს საკმაოდ გარკვევით:
"გუშინდელი მონათმფლობელების და მათი ლაქიების ხროვის-ბატონი ბურჟუაზიული ინტელიგენტების დაუნდობელი სამხედრო დათრგუნვა".

იმათ ვისაც ვერ წარმოუდგენია თუ რა არის სამხედრო დათრგუნვა ჩვენ უფრო მისაწვდომად ავუხსნით თვალსაჩინო მაგალითებით.

სამოქალაქო ომის დროს დამსჯელ ღონისძიებებს "ბურჟუაზიის" წინააღმდეგ ახორციელებდნენ არა მარტო საკანონმდებლო აქტებით შექმნილი ორგანოები //1919 წლამდე ჩეკას ჰქონდა საქმეთა სასამართლოს გარეშე გადაწყვეტის უფლება. 1919 წლის 17 თებერვლიდან რევოლუციის მტრებისთვის განაჩენი გამოჰქონდათ რევოლუციურ ტრიბუნალებს//. პრაქტიკა გაცილებით უფრო მარტივი და მრავალფეროვანი იყო.

მიუნხენური სიცილიოგა უძილობის წინააღმდეგ

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,5591772,00.html
 Школа смеха в Мюнхене лечит от бессонницы

"Смехойогу" придумали индусы, но она проникла и в Германию. Приблизиться к счастью с помощью этой весьма необычной методики помогает "школа смеха" в Мюнхене - вполне серьезное учреждение.

Смех продлевает жизнь. Это знают адепты модного направления йоги, которое активно практикуется на пляжах в Мумбаи и везде, где люди собираются вместе, чтобы посмеяться во благо здоровья тела и души. В Мюнхене есть целая школа, где людей с помощью смеха учат чувствовать себя лучше наедине с собой и окружающим миром. Основатель этой школы Кристоф Эммельманн (Christoph Emmelmann) утверждает, что смех приводит в действие одновременно 300 отдельных мускулов и высвобождает в организме "гормоны хорошего настроения".

Профессия - гелотолог

20 человек в возрасте от 25 до 65 лет стоят в кругу и хохочут, как одержимые. При этом они смотрят на мужчину, которого уже крючит от смеха. Это и есть Кристоф Эммельманн, учитель
смеха из Мюнхена. "Моя профессия - смех и юмор, - говорит Кристоф. - Я полностью посвятил себя этому предмету. Можно сказать, что я - гелотолог. В моей школе работают терапевты, специализирующиеся на смехойоге. Мы помогаем больным людям. Смех - это лучший способ привести в гармонию тело, душу и разум, а, кроме того, прекрасная гимнастика для дыхания".

ისააკ ბაბელი როგორც რუსული რევოლუციის მარკიზ დე სადი:

http://lib.rin.ru/doc/i/158446p.html
Игорь Яркевич
БАБЕЛЬ КАК МАРКИЗ ДЕ САД РУССКОЙ РЕВОЛЮЦИИ
"Писатель и революция 1917 г.", "Интеллигенция и революция" -- эти темы кажутся сегодня использованными и устаревшими. А, между тем, они не получили еще своего исследователя, способного оценить их не с позиции ангажированного политического обозревателя, а отстранено и не путая эстетику
Эта проблематика изначально подразумевала два выхода: или писатель принимал революцию и автоматически становился ее верным псом и певцом, или не принимал,  в результате чего оказывал ей явное или тайное сопротивление. Но обе эти модели диктуют писателю только вариант его поведения на политической арене, абсолютно не предусматривая многочисленные метаморфозы в зоне культуры. Поэтому ударение во взаимоотношениях писателя с последней русской революцией всегда делалось исключительно на политически спекулятивном моменте; вся культурология
Здесь опять же присутствует типичная для русской культурной традиции путаница эстетики и морали. Писатель всегда ждет от мощного политического события эстетического взрыва и обжигается на чудовищных моральных последствиях.

ევროპის საინტერესო ადგილებიდან-ვეველსბურგის ციხე-სასახლე

ЗАМОК ВЕВЕЛЬСБУРГ

Замок Вевельсбург относится ко временам Эпохи Возрождения, он построен князем Дитрихом фон Фюрштенбергом в Падерборне (Германия), в 1603—1609 гг..

Широкую известность Вевельсбург получил как училище по идеологической подготовке офицеров SS – «SS Schule Haus Wewelsburg», существовавшего с 1934 года в рамках Главной службы расы и населения. В феврале 1935 года замок перешёл под непосредственный контроль Личной комиссии рейхсфюрера SS Генриха Гиммлера.

Замок Вевельсбург окутан множеством легенд. Его связывают со Святым Граалем, и поисками нацистскими лидерами Копья Судьбы, которым римский страж убил Иисуса Христа. Согласно легенде, это копьё даст своему обладателю власть над миром. По странному стечению обстоятельств, все эти легенды связаны с одной из комнат в северной башне. Это так называемый Зал Обергруппенфюреров, с мозаикой в виде двенадцатиконечной свастики на полу, окруженной двенадцатью колоннами. Гиммлер считал себя наследником традиций короля Артура, а начальников отделов SS – рыцарями Круглого стола. Их также было двенадцать.

В подвале замка, под Залом Обергруппенфюреров располагался другой зал – “Вальхалла”. В центре там находится небольшое углубление. Вокруг – двенадцать пьедесталов. В этих двух залах очень необычная акустика – слышно абсолютно всё, как бы тихо вы ни говорили. Нацистские лидеры проводили там свои ритуалы.

Замок Вевельсбург в полной красе представлен на этих фотографиях.

წყარო: http://art-architecture.ru/zamok-vevelsburg/