4.19.2011

ევროპის დარდები :

ვიქტორ ჰიუგო
         «  კვირას 17 აპრილს ფინეთში გამართული არჩევნების შედეგები სამწუხაროდ კიდევ უფრო დამაჯერებელს ხდიან დომინიკ რეინიეს ანალიზს: დაბერების გზაზე დამდგარ, მცივანა და შეშფოთებულ ევროპას ყოველ დღე სულ უფრო და უფრო ემუქრება პოპულიზმი.

        « ჭეშმარით ფინელთა» ქსენოფობურმა და ერთიანი ევროპის მიმართ სკეპტიკურად განწყობილმა ევროსკეპტუკურმა პარტიამ ხმათა 19%-ით შთამბეჭდავი წარმატება მოიპოვა და ამიერიდან თანასწორად  «თამაშობს» კონსერვატრორებთან და სოციალ-დემოკრატებთან.  ათიოდე წელია რაც დაახლოებით ასე ხდება ყველაზე მეტად ისეთ სხვადასხვა  ქვეყნებში როგორებიც არიან ნორვეგია და ბულგარეთი, ავსტრია და ჰოლანდია, შვეიცარია, ჰოლანდია... თუ საფრანგეთი.   18 ევროპულ ქვეყანაში მნიშვნელოვანი გავლენა მოიპოვეს რექსტრემისტმა მემარჯვენეებმა, მაშინაც კი როდესაც ისინი არ არიან ღიად მემარჯვენე ექსტრემისტები.

ევროპა ღამით
                 სწორედ ამ მთლიანი ფენომენის უკეთესად შესწავლას და გაგებას ცდილობს   პოლიტიკური ინოვაციის ფონდის გენერალური დირექტორი რათა ევროპელები გააფრთხილოს ამ ფენომენის საშიში ხასიათის შესახებ.  მას პუპულოსტურად მიაჩნია  პროტესტის გამომხატველი, ქსენოფობური და ელიტათა კრიტიკოსი მოძრაობები. მაგრამ ავტორის აზრით ლაპარაკია «ახალი ტიპის პოპულიზმზე რომელიც ეფუძნება  მატერიალური მემკვიდრეობის (ცხოვრების დონის) და არამატერიალური მემკვიდრეობის ( ცხოვრების სტილის) კონსერვატულ და თავგამოდებულ დაცვას.»

          მას ყველაფერი კვებავს. გლობალიზაცია  არა მხოლოდ უწყობს ხელს ბაზრის მიერ რეგულატორი და მფარველი სახელმწიფოს დამარცხებას, დამარცხებას მოდელისა რომელზეც ათწლეულების მანძილზე იყო აგებული 
სოციალურ-დემოკრატიული შთაგონების ევროპული მოდელი ; ის ამავე დროს აჩენს როგორც ინდივიდუალური ისე კოლექტიური დაქვეითება-დაკნინების შიშს. 
               უარყოფა :

            დესტაბილიზაციას ხელს უწყობს აგრეთვე ევროპის დემოგრაფიული დაბერება ( მოხუცთა რაოდენობა იზრდება და კლებულობს ახალგაზრდათა რაოდენობა) დაღონება, დანაღვლიანება. ეს ევროპული კავშირს აქცევს მსოფლიოს პირველ მიგრაციულ ცენტრად და თანდათანობით აჩენს პროტესტის ორ ფორმას: ეკონომიკური და სოციალური პროტესტი ეხება სამუშაო ადგილების, უმუშევრობის და ხელფასის საკითხებს. კულტურული უკმაყოფილება და პროტესტი კი ლაპარაკობს იმაზე რომ იმიგრანტები, განსაკუთრებით  მაჰმადიანები, საფრთხეს უქმნიან ევროპულ ეროვნულ მეობებს. პოპულისტური მოძრაობები სარგებლობენ დეკორის ამ ცვლილებით, ეკონომიკური
ვიქტორ ჰიუგო

უკმაყოფილების გადაზრდით კულტურულ უკმაყოფილებაში.  ეს მათ აძლევს პოლიტიკური და სოციოლოგიური საფუძვლის დიდად გაფართოების საშუალებას.  ამას გარდა ამ საკითხების სირთულე და რასისტულ განწყობილებათა გაძლიერების შიში პოლიტიკურ ელიტებს უბიძგებს ამ  რეალობებისთვის თავის არიდებისკენ. ეს ბადებს მიგდებულობის განცდას  და აძლიერებს ქსენოფობიას. სურათს ავსებს გადასახადთა ყოველგვარი გაზრდის უარყოფაც.
              ეს პოპულიზმი ემუქრება როგორც სოციალ-დემოკრატიას ისე მთავრობის მემარჯვენეებს.  მთავრობის მემარჯვენეები ფიქრობენ რომ ვერ მოუგებენ შეჯიბრში ამ პოპულიზმებს  ვინაიდან ამ პოპულიზმთა ელექტორალური საფუძველი ბევრად უფრო ფართო უნდა იყოს კლასიკურ მემარჯვენეთა ელექტორალურ საფუძველზე.  მკაცრი გაკვეთილი ევროპისთვის...» ჟერარ კურტუას ეს საინტერესო წერილი  გამოქვეყნდა ფრანგულ გაზეთში ლე მონდი ( 2011 წლის 20 აპრილის ნომერი).  აქ ლაპარაკია დომინიკ რეინიეს ახალ წიგნზე «პოპულიზმები: ფატალური დაღმართი».
              

No comments:

Post a Comment