რუსეთის მართლმადიდებლობის სახელგანთქმულ მოღვაწე და ქადაგ მამა ალექსანდრე მენს არაერთხელ მიუღია მუქარით სავსე ბარათები, ბოლოს მას ცულით თავი გაუხეთქეს. 1990 წლის 9 სექტემბერს ის ჩქარობდა ეკლესიისკენ სადაც უნდა მიესწრო ლიტურგიისთვის.
სავარაუდოდ მოხდა შემდეგი: მასთან მიირბინა ვიღაც კაცმა და გაუწოდა ბარათი. მამა ალექსანდრემ ამოიღო სათვალეები და დაიწყო კითხვა. ამასობაში ბუჩქებიდან გამოხტა მეორე კაცი რომელმაც მამა ალექსანდრეს უკნიდან ჩაარტყა ცული (სხვა ვერსიით სამხედრო ნიჩაბი) //ალბათ ისეთი რომელიც გამოიყენეს თბილისში 1989 წლის 9 აპრილს, გ.მ.//.
დასისხლიანებული მღვდელი გაემართა სადგურისკენ. გზაში შემხვედრმა ქალმა კითხა თუ ვინ უქნა მას ეს. მამა ალექსანდრემ უპასუხა რომ არავინ, რომ ეს მას თვითონ შეემთხვა. მან მიაღწია კარამდე და დაეცა.
საბჭოთა კავშირის პრეზიდენტის//გორბაჩოვის// და რუსეთის უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარის პირადი განკარგულებების მიუხედავად მკვლელობა გაუხსნელი დარჩა.
Несмотря на личные распоряжения президента СССР и председателя Верховного Совета России, убийство осталось нераскрытым.
მეორე მამა დმიტრი დუდკო არ მოკლეს, მაგრამ ის დაიჭირეს და ეს ანტისტალინისტი მოღვაწე სტალინისტად გადააქციეს.
რუსეთის სიკვდილი. არაყი და კგბ მთლიანად მოსპობს რუს ხალხს.
ინგლისის წიგნის მაღაზიებში გამოვიდა ცნობილი ბრიტანელი სოვეტოლოგი ოლივერ ბალოუს წიგნი უკანასკნელი ადამიანი რუსეთში და ბრძოლა მომაკვდავი ხალხის გადარჩენისთვის (The Last Man in Russia, and the Struggle to Save a Dying Nation).
წიგნის შესახებ თავის რეცენზიაში ლონდონის გაზეთი "ობსერვერი" //" გარდიანის" საკვირაო ნომერი// წერს შემდეგს:
"თანამედროვე რუსეთის ამ ცოცხალ პორტრეტში ყველგანაა ალკოჰოლი და კგბ. ბალოუ წერს რომ არაა ძნელი რუსეთის დაღუპვის მიზეზის მონახვა. რუსები სიტყვა სიტყვით თავს იკლავენ სმით და ლოთობით.
სტატისტიკა აფხიზლებს. რუსეთის მოსახლეობა მცირდება უკვე ათწლეულების მანძილზე. სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა დაეცა საპენსიო ასაკზე ქვემოთ.
რუსმა ეკონომისტებმა იციან თუ რა ქნა ლენინმა ხელისუფლებაში კომუნისტების მოსვლის შემდეგ.
მან განაცხადა რომ სახელმწიფო აკრძალავს ალკოჰოლის გაყიდვას, მაგრამ ვერც ვერთი მთავრობა ვერ დაკარგავს თავის შემოსავალთა თითქმის ნახევარს. ამიტომ კომუნისტებმა მოახდინეს ამ ვაჭრობის მონოპოლიზება.
მათ ეს გააკეთეს ეფექტურად - 1940 წლისთვის რუსეთში ხილბოსტნეულის და ხორცის მაღაზიებზე მეტი იყო სასმელის მაღაზია.
«უკანასკნელი ადამიანი რუსეთში» — ესაა ერთი ცნობილი პიროვნების ცხოვრებაში ასახული თანამედროვე ისტორია. მამა დმიტრი დუდკოს ცხოვრება მეტ-ნაკლებად ასახულია კომუნისტური პარტიის აღზევებასა და დაცემაში.
ის დაიბადა ძირეულ რუსეთში 1922 წელს და გარდაიცვალა მოსკოვში 2004 წელს. რუსეთის როგორც ზესახელმწიფოს ვარსკვლავის აღზევებასთან ერთად მძაფრი გახდა რუსული ლოთობის პრობლემა.
სწორედ ამ დროს მიიპყრო დუდკომ საზოგადოების ყურადღება. ის გახდა რუსი დისიდენტების ხმა.
სოლჟენიცინის მეუღლემ მას უწოდა საკვირველი პატიოსნების ადამიანი.
«მანკიერება, ცოდვა, როგორც ჟანგი თუ მატლი სპობს ჩვენს ღირებულებებს და ასახიჩრებს მოზარდ თაობას.». თითქოს თანამედროვე რუსეთში წარმოთქმული ეს სიტყვები აღებულია დუდკოს მიერ 1972 წელს წარმოთქმული ერთ-ერთი ქადაგებიდან.
1973 წელს მან თავის ეკლესიაში და დისპუტებზე მორწმუნეებთან ერთად დაიწყო რუსეთის პრობლემების განხილვა.
ეს ვერ აიტანა კგბმ და ის დააპატიმრა, მისი დაპატიმრება გადაიქცა მსოფლიო ახალ ამბად.
მაგრამ არც ისე დიდ ამბად ვინაიდან 1980 წლის ივნისში ის გამოვიდა სახელმწიფო ტელევიზიით და მოინანია. ბალოუს თქმით დუდკომ მაშინ მშვიდად და მეთოდურად მოსპო საკუთარი თავი.
მამა დმიტრისთვის და დისიდენტური მოძრაობისთვის ცხოვრება ამის შემდეგ გაგრძელდა, მაგრამ ვერავინ დაივიწყა მამა დმიტრის მიერ საკუთარი თავის და მოძრაობის ღალატი.
ბალოუ დადის მთელ რუსეთში და დაეძებს მღვდელ-დისიდენტთან დაკავშირებულ ადგილებს. ის აღწერს რუსი ხალხის დაცემას. ბალოუ აღნიშნავს:
"ჭორებმა და უნდობლობამ შეცვალა საბჭოთა დისიდენტების დროს არსებული სოლიდარობა და მეგობრობა. და თუ კგბ მოერია ამ გაბედულ მებრძოლებს და ახლო მეგობრებს წარმოიდგინეთ თუ რა უქნა მან ეხლა მთელ ქვეყანას."
გარდაიცვალა თავიდან სტალინის მტერი და შემდეგ სტალინის მაქებარი მამა დმიტრი დუდკო ("The New York Times", აშშ)
"მოვიდა სტალინის რეაბილიტაციის დრო"
მოსკოვი, 2004 წლის 30 ივნისს მოსკოვის პატრიარქიამ თქვა რომ ორშაბათს მოსკოვში გარდაიცვალა რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის მღვდელი მამა დმიტრი დუდკო. ის მრავალი წლის მანძილზე იყო დაპატიმრებული ანტისაბჭოთა მოღვაწეობის გამო, მაგრამ მოგვიანებით აქებდა და ადიდებდა სტალინს, დაუახლოვდა საბჭოთა კავშირის აღდგენაზე მეოცნებე ნაციონალისტებს . ის 82 წლისა იყო.
რბილი მანერების მქონე და ფართოდ მომღიმარე მამა დმიტრიმ 1970-ან წლებში სახელი გაითქვა თავისი ემოციური ქადაგებებით რომლებიც გადადიოდა ხოლმე კითხვა-
ეს ხდებოდა იმ დროს როდესაც რელიგიური გამოკვლევები ითვლებოდა დანაშაულად და ისჯებოდა საბჭოთა კანონებით.
ის ყველაზე მეტად გამოდიოდა უღმერთოება-ურჯულოების წინააღმდეგ.
ის იზიდავდა ახალგაზრდა ინტელექტუალებს და მან გავლენა მოახდინა მრავალ მათგანზე. ზოგი ახალგაზრდა მან მონათლა. ამ ახალგაზრდათა ნაწილი შემდეგ იქცნენ რელიგიურ დისიდენტებად და თავისი რწმენის გამო მოხვდნენ ციხეში.
გამომცემლობამ "St. Vladimir's Seminary Press" კრესტვუდში (Crestwood), შტატი ნიუ იორკი, 1977 წელს გამოსცა მამა დუდკოს ქადაგებების კრებული სათაურით "Our Hope'' //"ჩვენი იმედი" ინგლისურად//.
1980 წელს ის დააპატიმრეს თავისი საქმიანობის გულისთვის. მას ბრალად დასდეს "ცილისმწამებლური" მასალების გადაცემა როგორც უცხოელი ჟურნალისტებისთვის ისე "უბრალოდ" უცხოელებისთვის.
6 თვის შემდეგ ტელევიზიით გამოაჩინეს მონანიე მამა დმიტრი დუდკო,რაც დიდი დარტყმა იყო მისი მრავალი მიმდევრისთვის.
მას ხელში რაღაც ქაღალდი ეჭირა და იქიდან წაიკითხა: "ვნანობ იმაზე რაც გავაკეთე, უღმერთოება-ურჯულოების წინააღმდეგ ე.წ. ბრძოლას ვთვლი ბრძოლად საბჭოთა ხელისუფლების წინააღმდეგ".
მამა დუდკომ უკვე ახალგაზრდობაში 8 წელი გაატარა ციხეში. ის, მოსკოვის სასულიერო აკადემიის სტუდენტი, 1948 წელს დააპატიმრეს იმიტომ რომ მეორე მსოფლიო ომის დროს მან დაწერა რელიგიური ლექსები რაც ჩაითვალა ანტისაბჭოთა პროპაგანდად.
1960 წელს მან დაასრულა სასულიერო განათლება,გახდა მღვდელი.
1991 წელს საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ ის შეუერთდა გაზეთი "ზავტრას" რედაქტორის, მწერალი ალეკსანდრ პროხანოვის ირგვლივ შეკრებილ ნაციონალისტებს.
ანუ პატიმრობის შემდეგ მამა დმიტრი დუდკომ დაიწყო მამამისის მკვლელების ქება.
პატიმრობის შემდეგ მან მოულოდნელად გამოაცხადა რომ დადგა სტალინის რეაბილიტაციის დრო. ის სტალინს ხოტბას ასხამდა მისი ასკეტიზმის გამო, იმიტომ რომ მან შექმნა ძლიერი სახელმწიფო.
შემდეგ მან თქვა რომ ის ლოცულობს სტალინის სულისთვის.
ამასთან ის გმობდა რუს რეფორმატორებს და დასავლელ კაპიტალისტებს იმიტომ რომ ისინი თაყვანს სცემენ მამონას და რუს ხალხს კი აღატაკებენ.
ის ეწეოდა აგიტაციას რუსეთის პრეზიდენტად კომუნისტების კანდიდატი გენადი ზიუგანოვის სასარგებლოდ და მოუწოდებდა "მორწმუნეთა და კომუნისტების რეალური კავშირისკენ".
დაიწყო კომუნისტების კრიტიკით და ჩეკისტების და ჩუბაისის გადამკიდემ, ბეჩავმა, კომუნისტების ქებით დაამთავრა.
ოთხშაბათს ინტერვიუში ბატონმა პროხანოვმა თქვა: "ჩვენთან ის მოვიდა ნეტარი მუდმივი ღიმილით. მან გვითხრა: "გიყვარდეთ ერთმანეთი'".
Читать далее: http://www.inosmi.ru/inrussia/20040701/210857.html#ixzz2V9tuMDj6
Follow us: @inosmi on Twitter | InoSMI on Facebook
СМЕРТЬ РОССИИ.Водка и КГБ уничтожат русских до последнего человека
Эту статью могут комментировать только участники сообщества.
Вы можете вступить в сообщество одним кликом по кнопке справа.
МILENA UKR написалa 15 апреля 2013, 10:54
2 оценок, 108 просмотров Обсудить (35)
В английские книжные магазины поступила книга известного британского советолога Оливера Баллоу «Последний человек в России, и борьба за спасение умирающего народа» (The Last Man in Russia, and the Struggle to Save a Dying Nation).
В своей рецензии на книгу лондонская газета «Обзервер» (воскресный номер «Гардиана») в частности пишет:
«В этом живом портрете современной России везде присутствует алкоголь и КГБ. Баллоу пишет, что не надо долго искать причину гибели России. Русские буквально упиваются до смерти.
Статистика отрезвляет. Русское население сокращается уже у течение десятилетий. Средняя продолжительность жизни упала ниже пенсионного возраста.
Русские экономисты знают, что открыл Ленин после того, как к власти пришли коммунисты. Хотя он объявил, что государство запретит продажу алкоголя, ни одно правительство не могло позволить себе потерять почти половину своих доходов. Поэтому коммунисты монополизировали эту торговлю. Они сделали это эффективно: к 1940 году в России было больше магазинов по продаже алкоголя, чем по продаже фруктов, мяса и овощей.
«Последний человек в России» — это современная история, отраженная в жизни одной известной личности. Жизнь отца Дмитрия Дудко более или менее отражена в подъеме и падении коммунистической партии.
Он родился в коренной России в 1922 году и умер в Москве в 2004. По мере восхождения звезды России как сверхдержавы стала острой проблема русского пьянства. Именно в это время Дудко привлек общественное внимание. Он стал голосом русских диссидентов. Жена Солженицына назвала его «человеком удивительной честности».
«Порок как ржавчина или черви подрывает наши ценности и мораль, калеча подрастающее поколение». Эти слова могли бы быть произнесены в современной России, но они взяты из одной из проповедей Дудко в 1972 году.
В 1973 году он начал обсуждать у себя в церкви на диспутах с участием верующих проблемы России, чего не смогло стерпеть КГББ. Его арест стал мировой новостью, но не такой крупной, как его появление в июне 1980 года с раскаянием на государственном телевидении, когда, по словам Баллоу, он «спокойно и методично уничтожил сам себя».
Жизнь для отца Дмитрия и диссидентского движения после этого продолжались, но никто не смог забыть предательство отца Дмитрия самого себя и движения.
Баллоу ездит по всей России в поисках людей и мест, связанных со священником-диссидентом, и описывает упадок русского народа. Баллоу отмечает:
«Сплетни и недоверие заменили солидарность и дружбу (существовавшие во времена советских диссидентов). И если КГБ могло справиться с этими решительными бойцами и тесными друзьями, вообразите, что оно сделало сейчас со всей страной».
http://www.inosmi.ru/inrussia/20040701/210857.html
Отец Дудко, маленький человек с мягкими манерами и широкой улыбкой, приобрел известность в 1970-е годы своими страстными проповедями, которые перерастали в вопросы-ответы о христианстве и вере во времена, когда религиозные исследования считались преступлением, наказуемым по советским законам. Больше всего он выступал против безбожия.
Он привлекал молодых интеллектуалов и оказал глубокое влияние на многих из них, некоторых из которых он крестил, и часть которых впоследствии стали религиозными диссидентами и за свою веру попали в тюрьму.
Издательство "St. Vladimir's Seminary Press" в Крествуде (Crestwood), штат Нью-Йорк, в 1977 году опубликовало сборник проповедей отца Дудко под заголовком "Our Hope'' (наша надежда, англ.)
В 1980 году он за свою деятельность был арестован. Его обвинили в передаче "клеветнических материалов" корреспонденту газеты "The New York Times" в Москве С. Врену (S. Wren), а также одному американскому профессору и ряду других иностранцев.
Через 6 месяцев он выступил по телевидению с покаянием, что стало ударом для многих его последователей.
"Я сожалею о том, что совершил, и оцениваю мою так называемую 'борьбу против безбожия' как борьбу против советской власти", - заявил он, читая по бумажке.
Отец Дудко, будучи молодым человеком, уже провел в тюрьме 8 лет. Его арестовали в 1948 году, когда он был студентом Московской Духовной академии, обвинив задним числом в "антисоветской пропаганде" за религиозные стихи, которые он написал в годы второй мировой войны.
В 1960 году он закончил духовное образование и стал приходским священником.
После распада Советского Союза в 1991 году он сблизился с националистами, которые группировались вокруг Александра Проханова, писателя и редактора газеты "Завтра". В посланиях по случаю Рождества и Пасхи, которые он написал для этой газеты, он был представлен как "духовник".
Эта газета известна своими выступлениями в защиту советской империи и сталинизма, то есть взглядами, которые отец Дудко стал разделять, несмотря на то, что его отец, крестьянин, был арестован в 1937 году, в разгар сталинских репрессий, за отказ вступить в колхоз.
Отец Дудко сказал: "Пришло время реабилитировать Сталина"; он восхвалял его за аскетизм и за то, что тот создал могущественное государство, и затем добавил: "Я даже молюсь за упокой его души". Он осудил российских реформаторов, а также и западных капиталистов за то, что те поклоняются маммоне и загоняют российский народ в нищету. Он агитировал за коммунистического кандидата в президенты Геннадия Зюганова и призывал к "реальному союзу верующих и коммунистов".
В интервью в среду г-н Проханов сказал: "Он пришел к нам с блаженной постоянной улыбкой. Он сказал: 'Любите друг друга'".
სავარაუდოდ მოხდა შემდეგი: მასთან მიირბინა ვიღაც კაცმა და გაუწოდა ბარათი. მამა ალექსანდრემ ამოიღო სათვალეები და დაიწყო კითხვა. ამასობაში ბუჩქებიდან გამოხტა მეორე კაცი რომელმაც მამა ალექსანდრეს უკნიდან ჩაარტყა ცული (სხვა ვერსიით სამხედრო ნიჩაბი) //ალბათ ისეთი რომელიც გამოიყენეს თბილისში 1989 წლის 9 აპრილს, გ.მ.//.
დასისხლიანებული მღვდელი გაემართა სადგურისკენ. გზაში შემხვედრმა ქალმა კითხა თუ ვინ უქნა მას ეს. მამა ალექსანდრემ უპასუხა რომ არავინ, რომ ეს მას თვითონ შეემთხვა. მან მიაღწია კარამდე და დაეცა.
საბჭოთა კავშირის პრეზიდენტის//გორბაჩოვის// და რუსეთის უმაღლესი საბჭოს თავმჯდომარის პირადი განკარგულებების მიუხედავად მკვლელობა გაუხსნელი დარჩა.
Во время выступлений отец Александр неоднократно получал записки с угрозами. Был убит утром 9 сентября 1990 года. Он торопился в церковь: надо было вовремя поспеть к литургии. Предположительно произошло следующее: к нему подбежал какой-то человек и протянул записку. Мень вынул из кармана очки и начал читать. В это время из кустов выскочил другой человек и с силой ударил его сзади топором (по другой версии — сапёрной лопаткой).
Обливаясь кровью, священник направился к станции. По пути женщина спросила: «Кто вас, отец Александр?». «Да нет, никто, я сам!» — ответил он. Потом, теряя силы, повернул назад, к дому, дошёл до калитки и упал.
Несмотря на личные распоряжения президента СССР и председателя Верховного Совета России, убийство осталось нераскрытым.
მეორე მამა დმიტრი დუდკო არ მოკლეს, მაგრამ ის დაიჭირეს და ეს ანტისტალინისტი მოღვაწე სტალინისტად გადააქციეს.
რუსეთის სიკვდილი. არაყი და კგბ მთლიანად მოსპობს რუს ხალხს.
ინგლისის წიგნის მაღაზიებში გამოვიდა ცნობილი ბრიტანელი სოვეტოლოგი ოლივერ ბალოუს წიგნი უკანასკნელი ადამიანი რუსეთში და ბრძოლა მომაკვდავი ხალხის გადარჩენისთვის (The Last Man in Russia, and the Struggle to Save a Dying Nation).
წიგნის შესახებ თავის რეცენზიაში ლონდონის გაზეთი "ობსერვერი" //" გარდიანის" საკვირაო ნომერი// წერს შემდეგს:
"თანამედროვე რუსეთის ამ ცოცხალ პორტრეტში ყველგანაა ალკოჰოლი და კგბ. ბალოუ წერს რომ არაა ძნელი რუსეთის დაღუპვის მიზეზის მონახვა. რუსები სიტყვა სიტყვით თავს იკლავენ სმით და ლოთობით.
სტატისტიკა აფხიზლებს. რუსეთის მოსახლეობა მცირდება უკვე ათწლეულების მანძილზე. სიცოცხლის საშუალო ხანგრძლივობა დაეცა საპენსიო ასაკზე ქვემოთ.
რუსმა ეკონომისტებმა იციან თუ რა ქნა ლენინმა ხელისუფლებაში კომუნისტების მოსვლის შემდეგ.
მან განაცხადა რომ სახელმწიფო აკრძალავს ალკოჰოლის გაყიდვას, მაგრამ ვერც ვერთი მთავრობა ვერ დაკარგავს თავის შემოსავალთა თითქმის ნახევარს. ამიტომ კომუნისტებმა მოახდინეს ამ ვაჭრობის მონოპოლიზება.
მათ ეს გააკეთეს ეფექტურად - 1940 წლისთვის რუსეთში ხილბოსტნეულის და ხორცის მაღაზიებზე მეტი იყო სასმელის მაღაზია.
«უკანასკნელი ადამიანი რუსეთში» — ესაა ერთი ცნობილი პიროვნების ცხოვრებაში ასახული თანამედროვე ისტორია. მამა დმიტრი დუდკოს ცხოვრება მეტ-ნაკლებად ასახულია კომუნისტური პარტიის აღზევებასა და დაცემაში.
ის დაიბადა ძირეულ რუსეთში 1922 წელს და გარდაიცვალა მოსკოვში 2004 წელს. რუსეთის როგორც ზესახელმწიფოს ვარსკვლავის აღზევებასთან ერთად მძაფრი გახდა რუსული ლოთობის პრობლემა.
სწორედ ამ დროს მიიპყრო დუდკომ საზოგადოების ყურადღება. ის გახდა რუსი დისიდენტების ხმა.
სოლჟენიცინის მეუღლემ მას უწოდა საკვირველი პატიოსნების ადამიანი.
 |
| მამა ალექსანდრე მენი და მამა დმიტრი დუდკო |
1973 წელს მან თავის ეკლესიაში და დისპუტებზე მორწმუნეებთან ერთად დაიწყო რუსეთის პრობლემების განხილვა.
ეს ვერ აიტანა კგბმ და ის დააპატიმრა, მისი დაპატიმრება გადაიქცა მსოფლიო ახალ ამბად.
მაგრამ არც ისე დიდ ამბად ვინაიდან 1980 წლის ივნისში ის გამოვიდა სახელმწიფო ტელევიზიით და მოინანია. ბალოუს თქმით დუდკომ მაშინ მშვიდად და მეთოდურად მოსპო საკუთარი თავი.
მამა დმიტრისთვის და დისიდენტური მოძრაობისთვის ცხოვრება ამის შემდეგ გაგრძელდა, მაგრამ ვერავინ დაივიწყა მამა დმიტრის მიერ საკუთარი თავის და მოძრაობის ღალატი.
ბალოუ დადის მთელ რუსეთში და დაეძებს მღვდელ-დისიდენტთან დაკავშირებულ ადგილებს. ის აღწერს რუსი ხალხის დაცემას. ბალოუ აღნიშნავს:
"ჭორებმა და უნდობლობამ შეცვალა საბჭოთა დისიდენტების დროს არსებული სოლიდარობა და მეგობრობა. და თუ კგბ მოერია ამ გაბედულ მებრძოლებს და ახლო მეგობრებს წარმოიდგინეთ თუ რა უქნა მან ეხლა მთელ ქვეყანას."
გარდაიცვალა თავიდან სტალინის მტერი და შემდეგ სტალინის მაქებარი მამა დმიტრი დუდკო ("The New York Times", აშშ)
"მოვიდა სტალინის რეაბილიტაციის დრო"
მოსკოვი, 2004 წლის 30 ივნისს მოსკოვის პატრიარქიამ თქვა რომ ორშაბათს მოსკოვში გარდაიცვალა რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის მღვდელი მამა დმიტრი დუდკო. ის მრავალი წლის მანძილზე იყო დაპატიმრებული ანტისაბჭოთა მოღვაწეობის გამო, მაგრამ მოგვიანებით აქებდა და ადიდებდა სტალინს, დაუახლოვდა საბჭოთა კავშირის აღდგენაზე მეოცნებე ნაციონალისტებს . ის 82 წლისა იყო.
რბილი მანერების მქონე და ფართოდ მომღიმარე მამა დმიტრიმ 1970-ან წლებში სახელი გაითქვა თავისი ემოციური ქადაგებებით რომლებიც გადადიოდა ხოლმე კითხვა-
პასუხში ქრისტიანობის და რწმენის შესახებ.
ეს ხდებოდა იმ დროს როდესაც რელიგიური გამოკვლევები ითვლებოდა დანაშაულად და ისჯებოდა საბჭოთა კანონებით.
ის ყველაზე მეტად გამოდიოდა უღმერთოება-ურჯულოების წინააღმდეგ.
ის იზიდავდა ახალგაზრდა ინტელექტუალებს და მან გავლენა მოახდინა მრავალ მათგანზე. ზოგი ახალგაზრდა მან მონათლა. ამ ახალგაზრდათა ნაწილი შემდეგ იქცნენ რელიგიურ დისიდენტებად და თავისი რწმენის გამო მოხვდნენ ციხეში.
გამომცემლობამ "St. Vladimir's Seminary Press" კრესტვუდში (Crestwood), შტატი ნიუ იორკი, 1977 წელს გამოსცა მამა დუდკოს ქადაგებების კრებული სათაურით "Our Hope'' //"ჩვენი იმედი" ინგლისურად//.
1980 წელს ის დააპატიმრეს თავისი საქმიანობის გულისთვის. მას ბრალად დასდეს "ცილისმწამებლური" მასალების გადაცემა როგორც უცხოელი ჟურნალისტებისთვის ისე "უბრალოდ" უცხოელებისთვის.
6 თვის შემდეგ ტელევიზიით გამოაჩინეს მონანიე მამა დმიტრი დუდკო,რაც დიდი დარტყმა იყო მისი მრავალი მიმდევრისთვის.
მას ხელში რაღაც ქაღალდი ეჭირა და იქიდან წაიკითხა: "ვნანობ იმაზე რაც გავაკეთე, უღმერთოება-ურჯულოების წინააღმდეგ ე.წ. ბრძოლას ვთვლი ბრძოლად საბჭოთა ხელისუფლების წინააღმდეგ".
მამა დუდკომ უკვე ახალგაზრდობაში 8 წელი გაატარა ციხეში. ის, მოსკოვის სასულიერო აკადემიის სტუდენტი, 1948 წელს დააპატიმრეს იმიტომ რომ მეორე მსოფლიო ომის დროს მან დაწერა რელიგიური ლექსები რაც ჩაითვალა ანტისაბჭოთა პროპაგანდად.
1960 წელს მან დაასრულა სასულიერო განათლება,გახდა მღვდელი.
1991 წელს საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ ის შეუერთდა გაზეთი "ზავტრას" რედაქტორის, მწერალი ალეკსანდრ პროხანოვის ირგვლივ შეკრებილ ნაციონალისტებს.
შობისთვის და აღდგომისთვის დაწერილ მიმართვებში, რომლებიც ამ გაზეთისთვის იყო განკუთვნილი, ის წარმოდგენილი იყო როგორც "მოძღვარი".
ეს გაზეთი ცნობილია თავისი გამოსვლებით საბჭოთა იმპერიის და სტალინიზმის დასაცავად, ე.ი. შეხედულებებით რომლებიც მამა დუდკომ გაიზიარა იმის მიუხედავად რომ მამამისი 1937 წელს დაიჭირეს იმიტომ რომ მან უარი თქვა კოლმეურნეობაში შესვლაზე.
ეს გაზეთი ცნობილია თავისი გამოსვლებით საბჭოთა იმპერიის და სტალინიზმის დასაცავად, ე.ი. შეხედულებებით რომლებიც მამა დუდკომ გაიზიარა იმის მიუხედავად რომ მამამისი 1937 წელს დაიჭირეს იმიტომ რომ მან უარი თქვა კოლმეურნეობაში შესვლაზე.
ანუ პატიმრობის შემდეგ მამა დმიტრი დუდკომ დაიწყო მამამისის მკვლელების ქება.
პატიმრობის შემდეგ მან მოულოდნელად გამოაცხადა რომ დადგა სტალინის რეაბილიტაციის დრო. ის სტალინს ხოტბას ასხამდა მისი ასკეტიზმის გამო, იმიტომ რომ მან შექმნა ძლიერი სახელმწიფო.
შემდეგ მან თქვა რომ ის ლოცულობს სტალინის სულისთვის.
ამასთან ის გმობდა რუს რეფორმატორებს და დასავლელ კაპიტალისტებს იმიტომ რომ ისინი თაყვანს სცემენ მამონას და რუს ხალხს კი აღატაკებენ.
ის ეწეოდა აგიტაციას რუსეთის პრეზიდენტად კომუნისტების კანდიდატი გენადი ზიუგანოვის სასარგებლოდ და მოუწოდებდა "მორწმუნეთა და კომუნისტების რეალური კავშირისკენ".
დაიწყო კომუნისტების კრიტიკით და ჩეკისტების და ჩუბაისის გადამკიდემ, ბეჩავმა, კომუნისტების ქებით დაამთავრა.
ოთხშაბათს ინტერვიუში ბატონმა პროხანოვმა თქვა: "ჩვენთან ის მოვიდა ნეტარი მუდმივი ღიმილით. მან გვითხრა: "გიყვარდეთ ერთმანეთი'".
Читать далее: http://www.inosmi.ru/inrussia/20040701/210857.html#ixzz2V9tuMDj6
Follow us: @inosmi on Twitter | InoSMI on Facebook
СМЕРТЬ РОССИИ.Водка и КГБ уничтожат русских до последнего человека
Эту статью могут комментировать только участники сообщества.Вы можете вступить в сообщество одним кликом по кнопке справа.
МILENA UKR написалa 15 апреля 2013, 10:54
2 оценок, 108 просмотров Обсудить (35)
В английские книжные магазины поступила книга известного британского советолога Оливера Баллоу «Последний человек в России, и борьба за спасение умирающего народа» (The Last Man in Russia, and the Struggle to Save a Dying Nation).
В своей рецензии на книгу лондонская газета «Обзервер» (воскресный номер «Гардиана») в частности пишет:
«В этом живом портрете современной России везде присутствует алкоголь и КГБ. Баллоу пишет, что не надо долго искать причину гибели России. Русские буквально упиваются до смерти.
Статистика отрезвляет. Русское население сокращается уже у течение десятилетий. Средняя продолжительность жизни упала ниже пенсионного возраста.
Русские экономисты знают, что открыл Ленин после того, как к власти пришли коммунисты. Хотя он объявил, что государство запретит продажу алкоголя, ни одно правительство не могло позволить себе потерять почти половину своих доходов. Поэтому коммунисты монополизировали эту торговлю. Они сделали это эффективно: к 1940 году в России было больше магазинов по продаже алкоголя, чем по продаже фруктов, мяса и овощей.
«Последний человек в России» — это современная история, отраженная в жизни одной известной личности. Жизнь отца Дмитрия Дудко более или менее отражена в подъеме и падении коммунистической партии.
Он родился в коренной России в 1922 году и умер в Москве в 2004. По мере восхождения звезды России как сверхдержавы стала острой проблема русского пьянства. Именно в это время Дудко привлек общественное внимание. Он стал голосом русских диссидентов. Жена Солженицына назвала его «человеком удивительной честности».
«Порок как ржавчина или черви подрывает наши ценности и мораль, калеча подрастающее поколение». Эти слова могли бы быть произнесены в современной России, но они взяты из одной из проповедей Дудко в 1972 году.
В 1973 году он начал обсуждать у себя в церкви на диспутах с участием верующих проблемы России, чего не смогло стерпеть КГББ. Его арест стал мировой новостью, но не такой крупной, как его появление в июне 1980 года с раскаянием на государственном телевидении, когда, по словам Баллоу, он «спокойно и методично уничтожил сам себя».
Жизнь для отца Дмитрия и диссидентского движения после этого продолжались, но никто не смог забыть предательство отца Дмитрия самого себя и движения.
Баллоу ездит по всей России в поисках людей и мест, связанных со священником-диссидентом, и описывает упадок русского народа. Баллоу отмечает:
«Сплетни и недоверие заменили солидарность и дружбу (существовавшие во времена советских диссидентов). И если КГБ могло справиться с этими решительными бойцами и тесными друзьями, вообразите, что оно сделало сейчас со всей страной».
http://www.inosmi.ru/inrussia/20040701/210857.html
мер преподобный Дмитрий Дудко - враг Сталина, впоследствии восхвалявший его
("The New York Times", США)
"Пришло время реабилитировать Сталина"
01/07/2004
Москва,
30 июня 2004 года. Московская Патриархия объявила о том, что в
понедельник в Москве скончался преподобный Дмитрий Дудко, священник
Русской Православной церкви, который долгие годы провел в заключении за
антисоветскую деятельность, но позднее восхвалял Сталина и сблизился с
националистами, мечтающими о восстановлении Советского Союза. Ему было
82 года.Отец Дудко, маленький человек с мягкими манерами и широкой улыбкой, приобрел известность в 1970-е годы своими страстными проповедями, которые перерастали в вопросы-ответы о христианстве и вере во времена, когда религиозные исследования считались преступлением, наказуемым по советским законам. Больше всего он выступал против безбожия.
Он привлекал молодых интеллектуалов и оказал глубокое влияние на многих из них, некоторых из которых он крестил, и часть которых впоследствии стали религиозными диссидентами и за свою веру попали в тюрьму.
Издательство "St. Vladimir's Seminary Press" в Крествуде (Crestwood), штат Нью-Йорк, в 1977 году опубликовало сборник проповедей отца Дудко под заголовком "Our Hope'' (наша надежда, англ.)
В 1980 году он за свою деятельность был арестован. Его обвинили в передаче "клеветнических материалов" корреспонденту газеты "The New York Times" в Москве С. Врену (S. Wren), а также одному американскому профессору и ряду других иностранцев.
Через 6 месяцев он выступил по телевидению с покаянием, что стало ударом для многих его последователей.
"Я сожалею о том, что совершил, и оцениваю мою так называемую 'борьбу против безбожия' как борьбу против советской власти", - заявил он, читая по бумажке.
Отец Дудко, будучи молодым человеком, уже провел в тюрьме 8 лет. Его арестовали в 1948 году, когда он был студентом Московской Духовной академии, обвинив задним числом в "антисоветской пропаганде" за религиозные стихи, которые он написал в годы второй мировой войны.
В 1960 году он закончил духовное образование и стал приходским священником.
После распада Советского Союза в 1991 году он сблизился с националистами, которые группировались вокруг Александра Проханова, писателя и редактора газеты "Завтра". В посланиях по случаю Рождества и Пасхи, которые он написал для этой газеты, он был представлен как "духовник".
Эта газета известна своими выступлениями в защиту советской империи и сталинизма, то есть взглядами, которые отец Дудко стал разделять, несмотря на то, что его отец, крестьянин, был арестован в 1937 году, в разгар сталинских репрессий, за отказ вступить в колхоз.
Отец Дудко сказал: "Пришло время реабилитировать Сталина"; он восхвалял его за аскетизм и за то, что тот создал могущественное государство, и затем добавил: "Я даже молюсь за упокой его души". Он осудил российских реформаторов, а также и западных капиталистов за то, что те поклоняются маммоне и загоняют российский народ в нищету. Он агитировал за коммунистического кандидата в президенты Геннадия Зюганова и призывал к "реальному союзу верующих и коммунистов".
В интервью в среду г-н Проханов сказал: "Он пришел к нам с блаженной постоянной улыбкой. Он сказал: 'Любите друг друга'".
No comments:
Post a Comment